ترموپلاست الاستومر

حدود چهل سال پیش، ترموپلاست الاستومرزمانی که اثری از TPE وجود نداشت، از لاستیک و PVC برای ایجاد نرمی و انعطاف پذیری قطعات تولیدی استفاده می شد. در مورد پی وی سی باید به این نکته اشاره کنیم که به دلیل هزینه بالای آن فقط در تولید قطعات خاصی استفاده می شود. استفاده از لاستیک نیز دو چالش جدی را به همراه دارد: اول اینکه فرآیند پخت یا حرارت دادن کمی پیچیده است و موضوع دوم عواقب زیست محیطی آن است زیرا لاستیک قابل بازیافت نیست.

این امر محققان را بر آن داشته تا به دنبال جایگزین های جدیدی برای تولید قطعات پلاستیکی انعطاف پذیر باشند. بدین ترتیب TPE متولد شد و جایگاه ویژه ای در تولید محصولات پلیمری به خود ترموپلاست الاستومراختصاص داد. یکی از ویژگی های بسیار مهم این مواد این است که هم پلاستیک و هم الاستیک هستند. این باعث می شود علاوه بر اینکه به اندازه کافی قوی هستند، انعطاف پذیری بالایی داشته باشند. در فارسی به TPE ماده ترموپلاستیک می گویند. در مقایسه با ترموپلاستیک ها، گروه دیگری از مواد به نام ترموست وجود دارد. تفاوت این دو نوع ماده در نوع پیوندهای فیزیکی است که ساختار آنها را تشکیل می دهد.

در مورد الاستومرها باید به ترموپلاست الاستومر این نکته اشاره کنیم که پیوندهای فیزیکی آنها با حرارت دادن ضعیف نمی شود، بنابراین این مواد نرم نمی شوند. اما TPE خاصیت پلاستیکی دارد و با حرارت دادن نرم و کشسان می شود. اهمیت این ویژگی در این است که با استفاده از روش اکستروژن پلاستیک یا قالب گیری تزریقی می توان آن را با سهولت بیشتری در اشکال و طرح های مختلف در فرآیند تولید تولید کرد.

خاصیت ارتجاعی خوب الاستومرهای ترموپلاستیک نیز بسیار مهم است. اگر تکه ای از این ماده را در دست بگیرید و شروع به کشش کنید، کشیده می شود و وقتی دست خود را رها کنید به حالت اولیه خود برمی گردد.