ترموپلاست الاستومر

از منظر طراحی نیز این مواد ترموپلاست الاستومر قابلیت رنگ‌پذیری بالا، بوی کم، مقاومت حرارتی مناسب، و همچنین قابلیت ترکیب با مواد دیگر مانند پلی‌پروپیلن یا پلی‌اتیلن را دارند که امکان ساخت محصولات چندمنظوره با خواص بهبود یافته را فراهم می‌کند؛ از طرفی، با توجه به الزامات روزافزون بهداشتی و استانداردهای زیست‌محیطی، تولیدکنندگان به دنبال استفاده از موادی هستند که هم فاقد فتالات باشند و هم در تماس با پوست یا غذا بی‌خطر محسوب شوند و TPE دقیقاً چنین گزینه‌ای است که حتی در تولید مسواک، دستگیره‌های نرم، ابزارهای پزشکی مانند لوله‌های انعطاف‌پذیر و واشرهای در تماس با دارو کاربرد فراوانی پیدا کرده است؛ از منظر فنی، ویژگی‌هایی چون سختی قابل تنظیم در محدوده Shore A تا D، مقاومت در برابر اشعه UV، ثبات حرارتی، و همچنین قابلیت چسبندگی مکانیکی یا شیمیایی ترموپلاست الاستومر به انواع پلاستیک‌های سخت، باعث شده تا طراحان قطعات دو جزئی مانند دسته ابزارها، قطعات خودرو یا محصولات مصرفی بتوانند از TPE به عنوان روکش یا بخش نرم استفاده کنند؛ ترموپلاستیک الاستومرها همچنین به دلیل نداشتن فرآیند پخت (vulcanization) که در لاستیک‌های سنتی نیاز است، چرخه تولید کوتاه‌تری دارند و کاهش زمان تولید به معنای صرفه‌جویی قابل‌توجه در انرژی و هزینه نهایی محصول است؛ این مواد، برخلاف بسیاری از لاستیک‌ها، در دماهای پایین نیز انعطاف‌پذیری خود را حفظ می‌کنند و همین موضوع باعث شده تا در صنایع نظامی، فضایی و تجهیزات زمستانی نیز مورد استفاده قرار بگیرند؛ همچنین روندهای نوظهور در صنعت از جمله جایگزینی پلاستیک‌های سخت با مواد نرم‌تر، تولید محصولات با طراحی ارگونومیک‌تر، ترموپلاست الاستومر و همچنین نیاز به بهینه‌سازی تولید در راستای کاهش ضایعات، باعث شده تا نقش TPE‌ها در آینده صنعت، پررنگ‌تر از گذشته شود؛ حتی در فناوری‌های نوینی مانند ربات‌های نرم (Soft Robots)، تجهیزات پوشیدنی پزشکی یا محصولات قابل انعطاف خانگی، از TPE استفاده می‌شود؛